woensdag 23 maart 2016

heimwee en toekomst



vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

over die goeie ouwe tijd
die nimmer heeft bestaan
nooit zouden deze woorden mijn lippen beroeren
daar was gewoon geen denken aan

de ouwe verweet ik geregeld
niet mee te gaan met zijn tijd
tegenwoordig hoor ik regelmatig
hetzelfde verwijt

waar zijn de scherpe observators
de denkers van nu
ik kom ze zelden tegen
wel veel en vaak de parvenu

de culturele en seksuele revolutie
Miles Davis in de Phonobar
existentialisten en bohémiens
filosoferend, inspirerend, provocerend, vernieuwend en bizar

protestliederen te kust en te keur, een eigen mening
weg van bekrompen moraal, conservatisme en kleinburgerlijke stand
kunst, cultuur, muziek een verademing
wij leefden in een vrij en progressief land

cabaretiers leefden zich uit
simplistisch verbond gaf z'n ongezouten mening
in gedaante- en gedachtewisseling
toch kende een ieder z'n eigen verantwoording

vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

als ik kijk naar onze doorsnee mens
wordt het me wat triest te moede
'k mis de jeugdige bevlogenheid
ondanks materiële rijkdom, geestelijke armoede 

de huidige muziek
ik snap er niets meer van
geef mij maar de blues en rock
Bach en Schubert zo nu en dan 


vrijheid van meningsuiting
worden we ook al in beperkt
kop dicht en mond gesnoerd
of je bent als verdachte gebrandmerkt 


overheersing en schending van privacy en ethiek
verboden van regering en controle door de overheid
plaatsen van camera's alom
zogenaamd voor onze veiligheid 


popularisering der mensheid in taalkunde en wetenschap
waar blijven de intellectuelen
een vervlakte samenleving, recht van de sterkste
graaiers, zakkenvullers, geen houvast en vele luchtkastelen 


democratie staat onder druk 
vernietiging der verzorgingsstaat 
botsende culturen, fundamentalisme rukt op 
een wereld van geld, macht, haat 

afbrokkeling van normen en waarden 
de smartphone en zijn zombie 
teloorgang verval verwording 
contactgestoord, pretentie, pedanterie 

het volk dom gehouden 
voor de afgod van z'n verslaving 
de buis met stompzinnige programma's en lomp amusement 
blasé ten ondergaand aan z'n eigen beschaving 

het gepeupel klaagt en mort 
en om nog even door te drenzen 
mag ik hopen voor straks 
een kabinet van wijze mensen 

wanneer wordt heimwee een toekomst 
vraag ik mij hier en heden af 
een levenslang meedragende nostalgie 
realiseer ik mij achteraf




woensdag 2 maart 2016

de charmant geslepen jongeheer

Enige keren per week word ik aangesproken door een colporteur van een willekeurige krant. Inmiddels is de inhoud van een heden ten dage dagblad erbarmelijk als ik denk aan de vele en grote bladvullende advertenties, ruimte verslindende foto's en de 'frisse' verjongingen en vernieuwingen. Bovendien is de grote hoeveelheid sportitems niet te verteren.
Vorige week was het weer zover. Een charmant geslepen jongeheer, met bevroren glimlach om de lippen, zwaait vriendelijk met het dagblad voor mijn neus en voor ik het weet heb ik een exemplaar in mijn hand. Een gratis krant is natuurlijk nooit weg ook al omdat hij, na het doorlezen, dienst doet als onderlegger voor Thor en Henkie (alias Sjako), de papegaaien.
Na de bekende vraag of ik weleens de krant lees en wat ik ervan vind, komt het onvermijdelijke moment van een voordelig abonnementsvoorstel. Niet dat ik van plan ben om nog maar een cent uit te geven aan een krant die verworden is tot Telegraaf, Privé of Libelle, laat ik de charmant geslepen jongeheer zijn verhaal doen en zeg tussen de bedrijven door wat ik ervan vind.
Wanneer ik naar de datum kijk, zie ik dat ik met een krant van twee dagen geleden zit opgescheept. Als ik daar een opmerking over maak, krijg ik van de charmant geslepen jongeheer een 'oh sorry' te horen en dat ik zo direct de krant van vandaag meekrijg.
Uiteindelijk weet ik het gesprek te beëindigen en zeg dat ik weer verder moet. Ik wijs hem nog even op de beloofde krant van vandaag.
'Grapje', zegt de charmant geslepen jongeheer.
Ter plekke blijf ik staan en vertel hem dat ik bij nader inzien toch wel geïnteresseerd ben in een abonnementje. In één oogopslag tovert hij met stralende blik zijn notitieboekje tevoorschijn om mijn naam en adres te noteren.
'Grapje', grijnslach ik, de charmant geslepen jongeheer met een dubbel bevroren glimlach achterlatend.

***