adel arbeidt niet

het gerucht ging dat hij van adel was
ooit stinkend rijk
blootshoofds en barrevoets verplaatste hij
zich goedsmoeds door de stad

versleten lange jurk en oude jas
golvend lang grijzend haar
een baard tot aan zijn navel
geheel zijn eigen wijze

menigeen zag hem aan
voor de vleesgeworden christus
door godsdienstwaan
hield hij die mythe graag in stand

zijn groenbruine ogen verzonken
in een mager gezicht
zijn wankele tred zelden nuchter
doorgaans beschonken

zijn van nature rijzige gestalte
neigde zich te buigen
een uitzonderlijk mens
van onvervalst allooi

et in terra pax

velen gevallen

met kerst zingen wij allen

et in terra pax

onderworpen

Een professor aan de Sorbonne, groot kenner van het oeuvre van Joris-Karl Huysmans, ziet zijn land in 2022 aan de vooravond van de presidentsverkiezingen steeds verder polariseren: een burgeroorlog lijkt onvermijdelijk. De traditionele partijen zijn uitgespeeld, de strijd gaat tussen het Front National en de Fraternité musulmane (Moslimbroederschap). Op de valreep doet een van de leiders een politiekemeesterzet. Na de kalme triomf van De kaart het gebied, waarmee hij de Prix Goncourt won, is Michel Houellebecq helemaal terug als Frankrijks grootste provocateur. Ook zijn bekende thema’s keren terug: liefde, seks, eenzaamheid... Maar voor het eerst eindigt hij met een verrassend majeurakkoord.


het bezoek bij professor Rediger, een moslimbekeerde...

systeemkaart eS

* opening: 5-kaart hoog  (schoppen + harten)

* 1 klaver kan voorbereidend zijn

* montreal: na opening 1 klaver zegt partner harten of schoppen met een 5 kaart, anders ruiten

* zwakke 2: minstens 6 schoppen, harten of ruiten
                                    
* jacoby (ook voor de lage kleuren: 2 schoppen voor 6-kaart klaver, 3 klaver voor 6-kaart ruiten)

* stayman

* bij SA: conventies blijven doorgaan na tussenbieding tegenpartij zolang het kan.

* wanneer tegenpartij na 1 SA iets biedt en partner zegt X : dat had ik willen zeggen.

* 1 SA - partner 4 SA: vraag naar 15 - 17 pnt  - kwalitatief of kwantitatief

* signaleren: oneven aan/  even af

* negatief X

* na tussenbieding van tegenpartij (ook X) is ieder volgbod een 5-kaart anders X of XX

* bijbod partner of volgbod tegenpartij -enkele sprong- : 6 kaart en een opening

* 2 klaver: sterkste bod. 
   verplicht antwoord: 2 ruiten (tenzij partner sterk: biedt eigen kleur -5 krt hoog- of SA)

* straf X pas op 3 niveau tenzij na openingsbod preëmptief tegenpartij

* 4 SA: azen vragen... antwoord partner: 5 klaver 0-4  en dan oplopend (blackwood)

***  ik speel voor mijn plezier en ben allergisch voor oeverloos nakaarten

lucifer

ik zou een lucifer willen zijn
rusten in een voorgeborchte
smachten naar het moment van
verlichting in vuur en vlam

met mijn fonkelende kop
leef ik mijn leven
korter dan een eendagsvlieg
in volledige eenheid

systeemkaart van eS van eSSen en Roberto Stravers

Robérto Stravers heeft onlangs mijn systeemkaart optima forma in schema gezet.

Deze wordt gebruikt wanneer wij samen spelen.

Met één variatie:
* de zwakke ruiten in bovenstaande systeemkaart 

betekent:

* sterke ruiten in onze gezamenlijke systeemkaart 

2 klaveren kan dan SF zijn of zwak met lengte in ruiten

Simpel doch doeltreffend!

Opening	Verdeling en kracht	Bijzondere antwoorden
1	2+kaart en 12/20 punten	Geen / Reverse.
1	4+kaart en 12/20 punten	Normaal
1/	5+kaart en 12-20	Normaal
2♣	SF, of zwak met lengte ruiten	2 geen manchevisioenen tegenover de zwakke variant. Elk ander antwoord is minstens SF.
2	Sterk; de manche in handen, verdeling onbekend	Onder de manche wordt niet gepast!
2/	Zwak; minstens 6-kaart	2SA: sterk, vraagt naar kracht.
3 in kleur	Zwak; minstens 7-kaart
1SA	15-17 SA-verdeling, 5-kaart hoog mogelijk Ook na tussenbod blijven Stayman en Jacoby van kracht!	4SA vraagt naar 15 of 17 Jacoby/Stayman/ 2: lengte klaveren 3♣: lengte ruiten Doublet: had ik willen bieden!
2SA	20-22 SA-verdeling, 5-kaart hoog mogelijk.	Jacoby / Stayman
3SA	8½ à 9 slagen voor het oprapen; zegt niets over kracht en verdeling	Met drie harde slagen mee: 6SA en met vier of meer: 7SA!

Verder:

Negatief doublet

Doublet: t/m 2-hoogte informatief; na 3-opening eveneens informatief Als doubleerder in zijn/haar 2e beurt iets anders doet dan passen, belooft hij minstens 17 punten!

Na tussenbod tegenpartij is elke geboden kleur een 5+; anders doublet of redoublet

4e kleur

4SA Azenvragen: 5♣: 0; 5: 1; 5: 2; 5 3.

Tegenpartij nooit 1 in een kleur laten spelen; laatste hand biedt of doubleert.

Volgbod: minstens 5-kaart, 8-16 punten

Bijbod partner of volgbod tegenpartij -enkele sprong- 6 kaart en een opening.

Signaleren: oneven is aan!

maagdelijk naakt

werd in de negentiende eeuw

preutsheid met taboe bejubeld
 

wordt mentaliteit identiek
aan moraal verbonden

spraken we in de vorige eeuw
over de femme fatale
als vrijheid van waarden

nu anno 2016
schrijven wij
maagd of hoer

***

Kameraad scheermes

In juli van dit jaar maakte Rogi Wieg door middel van euthanasie een einde aan zijn leven dat hem zowel geestelijk als lichamelijk te veel lijden was geworden.

In 2003 kwam zijn autobiografisch getinte roman uit: Kameraad Scheermes.

Als een mes zo scherp fileert hij zijn psyche.

Van de cover:
Jonathan Finkel, een bekende schilder, wordt veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf voor de moord op zijn ex-vrouw Sofia. In de cel begint hij met het noteren van de dingen die voorafgingen aan haar dood: de jarenlange depressie (een major depression) die hem tot twee zelfmoordpogingen dreef, zijn opnames in psychiatrische klinieken in Duitsland en Nederland, de elektroshocktherapie die hij onderging en zijn posttraumatisch-stress-syndroom dat op zijn traumatische ervaringen volgde. Als een rode draad door het verhaal loopt het verdriet om zijn dochter, die hij door toedoen van zijn vrouw niet mag zien.
En dán... dan neemt een naamgenoot van Rogi Wieg, auteur van deze roman, het verhaal over. Hij oefent macht uit over Finkel maar de schilder bevrijdt zichzelf: dit heeft voor beiden verstrekkende gevolgen.
Kameraad Scheermes is een vervreemdende en gelaagde roman met een thrillerachtige apotheose.
Op onthutsende maar ook geestige wijze wordt de lijdensweg beschreven van iemand die lange tijd op de rand van het bestaan balanceert. De rol van psychiaters, het gedrag van patiënten, suïcidepogingen, medische successen -en missers- worden haarscherp beschreven.


In zijn cel zittend overdenkt Finkel de moord op zijn vrouw:
... Want wat moet een kind met een moeder die het kopen van dure kleren als voornaamste bezigheid heeft? Een vrouw die nooit kookt en nooit fietst, maar altijd exclusieve hapjes bij de traiteur koopt en in een dure auto rondrijdt. Een moeder die geen boeken leest, maar in haar vrije tijd vooral met geblondeerde vriendinnen op stap gaat en het ene kopje koffie na het andere drinkt op yuppieterrassen in het centrum van de stad. En terwijl zij praat met haar vriendinnen rinkelt om de twee minuten haar telefoontje: 'Ja schat, leuk dat je belt lieverd. Ik drink nu koffie en straks ga ik winkelen... p. 21



... Ik ben mijn leven lang dwangmatig geweest, ik leed, in vaktaal, aan een obsessieve-compulsieve stoornis. Dat is hetzelfde als de bekende dwangneurose. Of laat ik het beter zeggen: ik heb altijd al een neurotische, overgevoelige onderbouw gehad, Met mijn dwangneurotische aard had ik het idee de werkelijkheid, de chaos, te kunnen controleren. De wereld is een onvoorspelbare puinzooi en de meeste mensen proberen op hun eigen manier structuur aan te brengen en de chaos te bezweren...
p. 54


Over het begrip 'dissociatie', schrijft hij het volgende.
... In de psychiatrie wordt 'dissociatie' gekoppeld aan een innerlijk uiteenvallen en afsplitsen waarvan de patiënt zich niet bewust is... p.139
... Een zelfportret is nooit precies precies een zelfportret, een lyrisch ik in bijvoorbeeld een roman is nooit je eigen ik. Ik beschouw, als ik eerlijk ben, het hele leven als een vorm van dissociatie. We sluiten huwelijken, maken carrière, hebben hobby's, gaan naar de film, lezen boeken, verwekken kinderen, hechten waarde aan beloningen, koesteren en voeden onze narcistische aard, willen rijk worden, enzovoort. Als we maar kunnen vergeten. We willen vergeten dat we as worden of de grond in gaan. En we weten ons leven lang dat we slechts een spel spelen met onszelf. Een stompzinnig overlevingsspel...p.140

la Cacerola

Meer dan een halve eeuw geleden bezochten mijn neef en ik een kleine Spaanse bar in een fraai gelegen historisch pand in de Weteringstraat. Een buitengewone belevenis in die tijd. Onder begeleiding van een Spaans gitarist dronken we daar wijn en aten tapas.
Onlangs schoot me deze gebeurtenis door het hoofd en na wat speurwerk zag ik dat dit etablissement nog steeds bestaat. De menukaart zag er eenvoudig doch goed uit en de recensies klonken veelbelovend. Een goede reden om La Cacerola weer eens te bezoeken.
Bij binnentreden werden vriend en ik hartelijk verwelkomd door Loekie. We hadden een plaats op de entresol waar we een riant uitzicht hadden over de gehele zaak. Daar hou ik van, bovendien zit ik graag met mijn rug tegen de muur.
Loekie legde ons geduldig uit dat ze sinds kort veranderd waren van menukaart. Het wild had zijn intrede gedaan. Het ooit Spaanse restaurant is nu meer mediterranee georiënteerd.
We kozen het drie-gangenmenu.
Allerlei verrukkelijkheden, exquis en zorgvuldig bereid werd ons voorgeschoteld. -lees de menukaart- Mijn vis van de dag -snoekbaars op de huid gebakken- was voortreffelijk.

conclusie: een uitstekend restaurant, niet geschikt voor Holle Bolle Gijs maar wel voor fijnproevers.
Alle eer aan de kok!

* la Cacerola toen 

* la Cacerola nu

*foto's archief google

heimwee en toekomst

* dit gedicht groeit gestaag...

vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

over die goeie ouwe tijd
die nimmer heeft bestaan
nooit zouden deze woorden mijn lippen beroeren
daar was gewoon geen denken aan

de ouwe verweet ik geregeld
niet mee te gaan met zijn tijd
tegenwoordig hoor ik regelmatig
hetzelfde verwijt

waar zijn de scherpe observators
de denkers van nu
ik kom ze zelden tegen
wel veel en vaak de parvenu

de culturele en seksuele revolutie
Miles Davis in de Phonobar
existentialisten en bohémiens
filosoferend, inspirerend, provocerend, vernieuwend en bizar

protestliederen te kust en te keur, een eigen mening
weg van bekrompen moraal, conservatisme en kleinburgerlijke stand
kunst, cultuur, muziek een verademing
wij leefden in een vrij en progressief land

cabaretiers leefden zich uit
simplistisch verbond gaf z'n ongezouten mening
in gedaante- en gedachtewisseling
toch kende een ieder z'n eigen verantwoording

vol weemoed en verlangen
blik ik terug, niet zelden
naar tijden van weleer
gelijk mijn vader zaliger vertelde

als ik kijk naar onze doorsnee mens
wordt het me wat triest te moede
'k mis de jeugdige bevlogenheid
ondanks materiële rijkdom, geestelijke armoede 

de huidige muziek

ik snap er niets meer van
geef mij maar de blues en rock
Bach en Schubert zo nu en dan 

vrijheid van meningsuiting
worden we ook al in beperkt
kop dicht en mond gesnoerd
of je bent als verdachte gebrandmerkt 

overheersing en schending van privacy en ethiek
verboden van regering en controle door de overheid
plaatsen van camera's alom
zogenaamd voor onze veiligheid 

popularisering der mensheid in taalkunde en wetenschap
waar blijven de intellectuelen
een vervlakte samenleving, recht van de sterkste
graaiers, zakkenvullers, geen houvast en vele luchtkastelen 

democratie staat onder druk 
vernietiging der verzorgingsstaat 
botsende culturen, fundamentalisme rukt op 
een wereld van geld, macht, haat 

afbrokkeling van normen en waarden 
de smartphone en zijn zombie 
decadentie verval verwording 
contactgestoord, pretentie, pedanterie 

het volk dom gehouden 
voor de afgod van z'n verslaving 
de buis met stompzinnige programma's en lomp amusement 
blasé ten ondergaand aan z'n eigen beschaving 

mijn oude stad verworden tot pretpark
massatoerisme op eertijds rustieke grachten
smakeloze nieuw- en hoogbouw
wereld van kapitaal en grootmachten

grenzeloze politieke correctheid en tunnelvisie
polarisatie en radicalisering der bevolking
blindheid van het establishment
teloorgang van Het Woord en de bespiegeling

het gepeupel klaagt en mort 
en om nog even door te drenzen 
mag ik hopen voor straks 
een kabinet van wijze mensen 

wanneer wordt heimwee een toekomst 
vraag ik mij hier en heden af 
een levenslang meedragende nostalgie 
realiseer ik mij achteraf

Driemansen à la Corine

Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om bij Corine te komen bridgen. De vierde 'man' had het op dat moment laten afweten maar Corine had een alternatief: bridgen met z'n drieën.
Op voorhand dacht ik: dat wordt niets maar bij nader inzien kwam ik terug op m'n waardeoordeel: het was interessant, experimenteel, weer es wat anders en bovendien zeer waardevol.
Kortom: het was een gezellige bridgeavond!
Dus... -met dank aan Corine- mocht je ooit met z'n drieën willen bridgen:

Driemansen à la Corine
Vooropgesteld > Spelers hebben vaste plek, de Blinde ‘verhuist’ over de tafel – al naar gelang haar partner. Iedereen biedt dus alsof zij of hij partner is van Blinde.
   1. Gever deelt eerst de kaarten van Blinde > alle drie de Spelers krijgen 4 kaarten, de 13e kaart wordt open op tafel gelegd – dit is de 1e kaart van Blinde.
   2. Spelers leggen hun 4 kaarten daar nu bij, maar dicht en zodanig dat duidelijk is om welke kleur het gaat. Voorbeeld: de open kaart is Harten. Schoppenkaarten worden dan direct daarnaast gelegd (dicht!). Ruitenkaarten ook, maar aan de andere kant. Klaverkaarten daarentegen worden zo neergelegd dat het duidelijk is dat Ruitenkaarten nog tussen de dichte Klaverkaart en de open Hartenkaart in moeten kunnen. Als er geen Ruitenkaarten worden neergelegd, ontstaat er dus een duidelijk gat tussen de open Hartenkaart en de neergelegde Klaverkaart(en). DE KAARTVERDELING MOET DUS DUIDELIJK ZICHTBAAR ZIJN.
   3. Gever deelt nu de overige kaarten – net als gewoonlijk. Iedereen krijgt dus gewoon 13 kaarten.
   4. Nu wordt er geboden – te beginnen bij degene die heeft gedeeld. Je biedt natuurlijk meteen het contract dat je – samen met Blinde – spelen wilt, want samen opbieden is er niet bij. Blinde kan nl niet meebieden. Het bieden gaat door totdat beide tegenstanders hebben gepast op het bod van degene die dus gaat spelen.
   5. De kaarten van Blinde worden nu – nog steeds dicht op de eerste kaart na - recht voor Speler gelegd. Blinde is nu partner van Speler; de twee anderen worden nu elkaars partner.
   6. Degene die links van Speler zit en nu dus vóór Blinde, komt uit. Verder gaat het precies als bij gewoon bridge.

***

traditionele cafés in Amsterdam

in de Amstelkerk 

een expositie zwart-witfoto's gezien

van het duo Pijffers-Brizzi

onderstaande foto's zijn een selectie van 50 

die behoren tot het project Kopstoot

photo dreamtown

Scharrebier

een café waar ik regelmatig kom

op het terras met -prettig- rieten stoelen

is het goed toeven 

kroegen -met name bruine cafés- hebben door de jaren heen 

mijn grote interesse

De Engelse Reet

waar het hele interieur onveranderd is gebleven

genoeglijk Samenzijn  

doe je in

't Monumentje

en wie er nog niet genoeg van heeft

hieronder een inkijk 

in mijn kroegleven door de tijd heen

***

hoe de jaren zestig eruit zagen

kroeglopen 

jaren zestig /zeventig

ode aan onze iconen

een van mijn favoriete kroegen destijds

sloot de deuren in al zijn authenticiteit eind 2007

is nu verworden tot een

toeristenfuik

 elegie voor café de Westertoren

 existentialistische gesprekken 

hielden we destijds in  

Reynders en Eijlders 75 jaar

de laatste vierde onlangs de jaardag

5 decennia geleden 

was het ieder weekend feest in

het legendarische 

café 't Mandje

oftewel Bet van Beeren

na jarenlang sluiting

zitten de gasten weer aan de bar

heden eveneens als museumstuk te zien  

Amsterdam Museum  

***

ter aanvulling

vandaag 28/11/16 in Het Parool:

stadsgids/boek kopstoot brengt ode aan het authentieke amsterdamse café

Leonard Cohen

... niet meer hier...

Goet ende Fijn

gisteren waren nicht CC en ik getuige 

van een wervelend optreden van 

Gheselscap Goet ende Fijn

in het dorpshuis Badhoevedorp

ik hoorde minneliederen en drankverzen

en zag een uitstekende performance 

met grappen en grollen 

van mijn neef

Robbert van Lint

                                             pauze... stemmen der instrumenten

fladderaars

wit zwart bont of groen

mijn gevleugelde vienden

zij zijn mij dierbaar

Cruquiusweg

de projectontwikkelaars weten er wel weg mee

heden

bovenstaande foto's: Jorge de la Piedra ***
           

augustus j.l.

zoals het is

zoals het ging

zoals het was

een jaar eerder (2015)

geschiedenis der nostalgie -klick-

exposities tentoonstellingen musea zijn verhuisd naar

eSSenSie

A'dam Lookout

binnen 22 seconden schiet je naar boven

in de bijna 100 meter hoge A'dam toren

-even waan ik me op de kermis- 

dan valt je een riant panorama ten deel 

een weids uitzicht naar alle windstreken

van lucide lichte luchten en 

donkere dreigende wolken

de stad enigszins in nevelen gehuld

***

Amsterdam 1900

In de binnenstad verrezen beeldbepalende gebouwen als het Centraal Station en de Beurs van Berlage. 

De industrie en de havens groeiden, maar tegelijk verkrotte de oude stad en was er veel armoede. 

Voor het eerst was het technisch mogelijk dit alles op foto vast te leggen. 

Onderzoek in fotografiecollecties van musea en archieven heeft een schat aan onbekende beelden opgeleverd. 

Naast foto’s van bekende fotografen zoals George Hendrik Breitner, Jacob Olie en Bernard Eilers toont Amsterdam 1900 verrassende beelden van onbekende of inmiddels vergeten fotografen. 

De bezoeker krijgt een uniek overzicht van deze periode, van de stad, het dagelijks leven en de fotografie in Amsterdam...

... lees ik op de website van het 

stadsarchief Amsterdam 

***

In een vlaag van heimwee en verlangen 

liep ik langs herkenbare opnames van begin vorige eeuw

er was toen veel verpaupering en armoede

maar toch... 

de herkenbare authenticiteit 

de eenvoud der dingen

de relatieve rust

er flitste heel wat door me heen...

... je gooide geen rotzooi op straat

je kon je fiets zonder slot buiten zetten

de deur van je huis opende je met een loper 

diefstal en verkrachting, criminaliteit en geweld

waren -nog- niet aan de orde van de dag

***

halverwege onderstaande video

zien we de art deco schatkamer van het stadsarchief 

en voormalige bankkluis

prachtige mozaïeken en eikenhouten lambrizeringen

Zaterdagmarkt

De zaterdagmarkt: een wekelijks gebeuren waar van alles te beleven is.

Vandaag -op de Lindengracht- beginnen we met een immer verliefd stel, een paar in de echt, eveneens bekend als bridgepaar op mijn wekelijkse bridgeavond. Zij verkopen zelfgemaakte sieraden.
Vervolgens doen we de visstal van Kees aan waar ik onlangs een item aan wijdde: plek zat
Tegenover de visstal staat Lieke met knollen, bieten, penen, aardappelen en rapen.
Boerenkaas haal ik in alle soorten bij een van mijn favoriete stallen: Holland Kaascentrum en de (rook)worsten van Mastenbroek, op bijgaande filmopnames te zien, zijn niet te versmaden.
Na enige marktgezichten steken we via de Eerste Goudsbloemdwarsstraat over naar de Noordermarkt. Deze claimt biologisch te zijn. In vogelvlucht gaan hier de stallen aan je voorbij en staan we stil bij de kraam met geitenkaasjes van eigen geitenboerderij. Het zuurdesembrood van de stal daartegenover is van 'ouderwets' makelij en op de hoek kun je heerlijke Zwaluw en Bastiaanse kaas bekomen.
Vervolgens een gang door de Westerstraat met een snelle kijk in voorbijgaande winkels. Op 't einde een kort bezoek aan het door mij regelmatig bezochte café 't Monumentje
Tot slot: Jacob Hooy voor al uw kruiden en vitamines, klachten en kwalen.

Mijn Canta brengt me weer thuis.

betrapt

als ik muisstil ben

loop ik niet in de gaten

en zien ze me niet

plek zat

Mijn liefde voor vis is groot.
Elke dag bestaat m'n ontbijt -en lunch tegelijk- uit een haring. (uitgezonderd zondag)
Favoriete haringadressen zijn velerlei; ik ken alle visstallen van Amsterdam.
De nodige columns en gedichten heb ik dan ook aan zo'n haring besteed, ter inzage:

* ode aan een haring
* lokroep naast de stinkkrul
* aan de staart
* Pesca

Iedere zaterdag richt mijn gang zich naar de markt op de Lindengracht alwaar Kees met zijn collega's een viskraam bestiert.
Hij verkoopt uitsluitend dagverse vis en zijn haring staat hoog op m'n scorelijst. De (vette) vissen die ik graag eet zoals zalm, makreel, zeebaars, rode poon, mul en een scharretje op z'n tijd gaan bij mij de rookpan in, waarna ik ze in de olijfolie 'even' aanbak.

 

Het zijn alleraardigste Volendammers waar ik met veel plezier kom en het is per definitie een vrolijk volk. Zij weten van feesten en beesten. In de kroeg, op kermissen en partijen zingt Robin daar graag het hoogste lied.
Zie hieronder: Plek Zat!

eijlders 75 jaar

gisteren voorgedragen bij Eijlders
vanwege dit 75-jarig jubileum werd een 'diamanten bundel' uitgegeven

***

Ode aan Eijlders

gezien de eerbare leeftijd van vijfenzeventig lentes
is en blijft Eijlders leeftijdsloos
zonder enige klacht of kwaal over de kroeglippen

kunnen wij generatiegenoten
met geschonden hoofd en gelichte schedel
hieraan reflecteren?

leven en jolijt in de herberg ter lering en vermaak
het glas geheven, drinkgelag
jouw scheuren en barsten onzichtbaar

wij genieten een scala aan liesbreuk
hypertensie, lange en jubeltenen
aambeien en prostaatvergroting

jouw kortademigheid niet hoorbaar
in een ambiance van discussie en debatten

ons euvel bronchitis, artritis, osteomyelitis
gal en nierstenen, ouderdomswratten

maar om even bij mezelf te blijven
een bestaan van ouder en toekomstloos
wijzer en weten

levensgenieten als grootste hobby
waarbij, lang leve Eijlders,
Bacchus en Dionysos graag bezochte gasten zijn

***        https://vimeo.com/183216772?ref=fb-share&1

*** foto en video: Tine van Wijk
zie ook:  Eijlders dichters facebook

de burger en de politiek

van links naar rechts of

door hond of kat gebeten

lood om oud ijzer

vele loze beloftes

eindeloos en oeverloos

in de ban

een stoet snateraars

 waggelt mij kwakend voorbij

eend voor eend voor eend

rivierenbuurt

De eerste negentien jaren van mijn leven heb ik doorgebracht in de Vechtstraat - rivierenbuurt.
Mijn ingezonden verhalen aan de makers van de website van de Zuidelijke Wandelweg getuigen hiervan.
Sinds juli 2014 bridge ik met veel plezier in mijn voormalige kleuterschool. Heden ten dage het Huis van de Wijk.
Toen ik voor het eerst -decennia later- dit gebouw betrad werd ik zowaar door nostalgie bevangen. Dezelfde marmeren trappen, de ramen -glas en lood- en de vensters met nog oude handgrepen, net als toen...
Een ieder die geïnteresseerd is in de geschiedenis van de Thomas van Aquinokerk in de Rijnstraat raad ik aan dit item (rood cursief) te lezen.

Hieronder een compilatie van mijn wekelijkse bridgeavonturen...

                                                



... de laatste shots zijn genomen om de hoek, in de Vechtstraat, waar ooit het voormalige nonnenklooster huisde...

gescharrel

dat scharrelt maar raak

zij aan zij in harmonie

daar komt de haan aan

gekakel der kip

als muziek in de oren

dierlijk dartelen

... en dat alles in de fruittuin van west 

parrot from hell

en dit is henkie

gewassen en verzadigd

een en al vreugde

eerder vertoond in deze vogelgeschiedenis:

thor en henkie

op en onderweg

akkers en velden

van arcadische schoonheid

viervoeters vogels

Pesca

In het voormalige Rozentheater op de Rozengracht opende Pesca twee maanden geleden de deuren.
Een gelegenheid om vis te eten.
Het concept is nieuw in Amsterdam, heb ik me laten vertellen. De ideeën werden geboren in Barcelona en aldaar geïnspireerd loopt de tent als een goed gesmeerde locomotief.
Voor mij als groot liefhebber van vis -iedere dag een haring- een uitdaging om deze eetgelegenheid te bezoeken.

Bij binnenkomst valt je oog onmiddellijk op een lange toonbank met een grote sortering vis uitgestald op ijs. Ik waan me bij een marktkraam.
Een charmante jonge dame treedt me tegemoet, verwelkomt me en begeleidt me naar een smalle bar waar aan beide zijden krukken staan. Een glas cava om mee te beginnen lijkt me wel wat.
Inmiddels is mijn tafelgenote gearriveerd en onder het genot van het sprankelende vocht wordt ons geduldig Pesca's concept verteld.

We gaan terug naar de marktplaats, op een groot bord kun je lezen wat de vis van de dag is. De variatie is groot, mogelijkheden legio. Een enthousiaste jongeman adviseert, zo je wil, en snijdt de vis van het grote stuk in de hoeveelheid die je wenst.
Dan gaan we naar de bar en zoeken onze wijn uit waarna we een tafel uitzoeken.
De meegekregen pieper laat horen wanneer je je gerecht uit de keuken kunt op komen halen. Op ons verzoek komt de vis in etappes op tafel.
Kwalitatief hoogwaardig.
De wijn is eveneens niet te versmaden maar op de seizoens groente is de kok met het zoutvaatje uitgeschoten. Na een aanmerking hierover wordt dit echter ruimschoots vergoed door een nieuwe portie.
Het enige minpunt is de akoestiek: je kunt je eigen woorden amper verstaan door de muziek en kakofonie rondom. Natafelen is er eveneens niet bij want de koffie wordt gedronken aan een kleine bar.

...conclusie: 

absoluut de moeite waard om dit sfeervolle etablissement te bezoeken...

de Belhamel

wij zitten een jaar later
in hetzelfde restaurant De Belhamel 
lees: vriendschap van zestigjarige duur

Stella nodigde drie van haar vrienden uit voor een etentje om de verjaardag te herdenken van haar onlangs overleden echtgenoot. In goede herinnering toosten we op hem, het verleden, het nu en de tijd die nog gaat komen.
Het was wederom een groot genoegen, het eten was voortreffelijk, de wijnen uitstekend, een fantastisch restaurant en een charmante ober.

de barmhartige Samaritaan

Dan loop je naar de kassa van de grootste supermarkt van Nederland en zakt er voor je neus een oudere man door zijn benen. Niet verwonderlijk met deze tropische temperatuur. Wellicht door de hitte bevangen en dan in de op volle toeren draaiende airco krijg je het al snel te pakken. De man ligt er vreemd verwrongen bij, een lijkwit gezicht met angstige ogen.
Zo goed en zo kwaad als het gaat, ondersteun ik hem. 
Aan de andere zijde heeft een jonge man zich over de getroffene ontfermd en hij ligt in onze armen. Inmiddels is het AH-personeel gemobiliseerd, de ambulance wordt gebeld, water aangedragen en een doosje druivensuiker opengescheurd. Dan komt er een bureaustoel aangerold, het duurt even voordat deze in de laagste stand staat en vervolgens proberen we hem op de stoel te hijsen. Onmiddellijk zakt hij weer door z'n benen maar bij een tweede poging is het gelukt. Hij zit en komt weer bij, verontschuldigt zich voor 'dit ongemak' en ik verzeker hem dat het iedereen kan gebeuren en hij zich geen zorgen hoeft te maken.
De overdracht is geschied, de oude is omringd en gestut door het inmiddels aangestormde publiek, mijn taak zit erop, ik reken af en loop naar de deur. 
Dan word ik tegengehouden door een AH's-personeelslid en krijg een bos rode rozen in mijn handen gedrukt vanwege mijn bijstand in nood. Nu schreef is al eens eerder dat (zie:) bloemen niet aan mij zijn besteed. Maar deze verdomd sympathieke geste kan ik niet negeren.
Als ik weer bijna thuis ben gekomen kijk ik eerst of ik een aardige buurvrouw/man in de buurt zie om haar of hem spontaan het boeket te overhandigen maar op dat moment is er niemand te bekennen in de straat. Om te leuren met een bos dooie dienders heb ik ook geen zin en eenmaal op mijn woonadres haal ik dan maar een oude vaas -nog van mijn ouderlijke huis- uit het stof en schik tegen wil en dank het boeket.

                                       

Moraal van het verhaal: ben blij weer eens iets voor mijn medemens te betekenen. In ieder geval heb ik een aflaat verdiend en dat is in deze tijd niet niets.

***

familieportret

zij gingen hun weegs

doch liefdevol verbonden

dierbaar samenzijn

***

in vogelvlucht door de jaren heen:

links op de foto mijn oudste (zeventien jaar oudere) broer 

- hij emigreerde in 1952 naar Canada en overleed in 1970- 

mijn broer, oudste zus en oudere zus allen in leven

mijn ouders 

de jongste -het nakomertje- ben ik

oktober 1946

oktober 1966

1984

aan de piano...

Schubert

december 2001

januari 2007

januari 2016

juni 2016

links mijn twee zussen

rechts mijn broer

en tot slot:

An die Musik... (febr. 2010)

een 28 seconden flits op 16 november 2016 te Hoorn...

nog meer muizenissen

Ik vind muizen lieve diertjes. Mijn gastvrijheid is niet zo groot en onverwachte gasten kunnen me al helemaal gestolen worden. In een oud huis, zoals ik heb, trekken muizen zich daar echter niet veel van aan en vereren me regelmatig met hun bezoek. Geheid dat je zo'n grijs monster weg ziet schieten.

Soms moet je paal en perk stellen wanneer je weer eens gescharrel in de hoek van de kamer hoort om de geur des doods te vermijden. Van een muizenklem hou ik niet. Het is me een keer gebeurd, in een ver verleden, dat zo'n muis met z'n poot in de val zat: muis in huis 

Gisteren was het weer zover. Muis gevangen in een muisvriendelijke val. Ik spreek muis bemoedigend toe en vertel dat hij met een kwartier uitgelaten wordt. Daar gaan we dan... richting park.
Nietsvermoedend sta ik in het veelbelovende plantsoen des onheils, muis rent eindelijk bevrijd drie meter door het veld en een kauw vliegt uit de boom om met muis te spelen. Muis rent nog harder en oh schrik verderop een onvoorziene loerende kraai en een ekster, deze laatste, de snelste van het trio, schiet vanuit een es linea recta op de muis af, laat zich op mijn net verworven vriend vallen en ik zie nog net -tot mijn leedwezen- de vogel met mijn huismuis de lucht in vliegen.

jesus sings the blues

als een locomotief...

vurige tongen

op Ruigoord vindt met Pinksteren

het jaarlijkse feestje plaats

van de heilige geest 

die nedergedaald is in de gedaante van

 Vurige Tongen 

boven de hoofden der apostelen

ik werd uitgenodigd 

om bij improv enige gedichten voor te dragen

gedragen door begeleidende muziek

ontstond er een extra dimensie

zowel het improvisatieorkest als ik

konden 'los gaan'

op mijn voordracht

en dan de filmopname

het geluid laat enigszins te wensen over 

vandaar

voor de duidelijkheid nog eens

mijn voorgedragen gedichten:

heimwee en toekomst

ode aan een haring

web van ultieme liefde

ultieme liefde

pluto

hieronder een algemene indruk