aan de Amstel

rivier de Amstel

hoofdader van Amsterdam

een rijk verleden

70 lentes

*  ik ben nog nooit zo mooi 70 geworden  *

drie dagen lang 

gefeest gefeliciteerd toegezongen

door 

familie

vrienden

(bridge)kennissen

mijn dierbaren hadden een etentje georganiseerd

waar ik met veel plezier

en dankbaarheid op terugkijk

een avond vol

attenties

aanwezigheid

voordrachten

presentjes

van een onvergetelijke waarde

* * *

... wie zong zijn hoogste lied?

Tom Turbeau

strofe III

de kleuren van haar kleren 

enkel zwart en rood

staat stevig in het leven 

geen angsten voor de dood

ze wil zichzelf bedruipen 

en als dat niet meer kan

dan gaat ze aan de pil want

dan is er geen reet meer an

ouder worden...

- twee fragmentjes -

hongerwinter en 70 jaar later

Amsterdam

17 februari 1945

de hongerwinter 

waarin ik werd geboren

in deze barre tijd

was er geen eten

op suikerbieten en bloembollen na

aan mijn moeder was niet te zien

dat ze zwanger was

een verfblik omgetoverd tot een 

geïmproviseerd noodkacheltje

  werd gestookt met proppen papier

en gaf ploffend wat warmte

een carbidlamp verlichtte het huis

tien dagen na mijn geboorte

vertrokken mijn broer en twee zussen

naar Friesland

mijn ouders wisten niet waar ze zaten

gedurende drie maanden

was er geen communicatie

mijn zeventien jaar oudere broer bleef thuis ondergedoken

uit angst voor deportatie naar Duitsland

uiteindelijk heeft volgens zeggen

ondanks darmkrampen

borstvoeding 

dit nakomertje

het leven gered

en hoe...

ultiem het leven genietend

***