zaterdag 24 september 2011

Antoinette Naaktgeboren (1)

lichte hersenbeschadiging
door een tangverlossing
als debiel behandeld
vanwege haar onbevangenheid
argeloze optreden, naïviteit
en kinderlijke onschuld

een steek los noemen ze dat

achtentwintig december
mijn geboortedag
feest van onnozele kinderen
bij ons katholieken de herinneringsdag
van de kindermoord te Bethlehem

vertelt ze mij

haar iteratie
oeverloos
eindeloos

zalig syndroom

Antoinette Naaktgeboren (2)

het gezin naaktgeboren, vroeg vaderloos
lijdt aan godsdienstwaan
broers en zusters in hun jeugd

van rijk en rooms
gepredestineerd
een toekomst als kloosterling

gods woord is wet
zijn gebod regeert
drie broers gaan naar het seminarium
twee worden daadwerkelijk priester

de derde bekeert zich tot afvallige
en valt voor een andere missie
jonge meisjes redden van de straat
twee zusters worden non

voor eeuwig achter de tralies

Antoinette Naaktgeboren (3)

dertig jaar mijn naaste buur
gebukt onder het juk
gedrild door moeder
ondergaat ze haar lot

wast, strijkt en schrobt
loopt van spar naar de gruyter
in de schaduw van haar
stolt de tijd

breien kan ze goed
en doet ze veel
voor missie en polen

ze verweest in de leeftijd
van drieënzestig jaar

Antoinette Naaktgeboren (4)



keurig en kuis
kust zij het kruis

neemt het heft in eigen hand
en prevelt

de heer is mijn herder, mij
zal het aan niets ontbreken

minstens drie keer in de week
dient ze zich aan, bij mij
per telefoon:

mevrouw,
u spreekt
met uw buurmeisje antoinette
wilt u mij alstublieieieft
eeeven helpen...

* mijn bril zoeken
* dop van de slaolie afhalen
* speklapjes braden
* blik appelmoes openen
* het lof koken
* gloeilamp verwisselen
* een val zetten

want ik heb zooo'n last van muizen

Antoinette Naaktgeboren (5)

haar gestalte is
twintig centimeter
gekrompen

chronisch
buigt ze
lonkend en loensend
haar hoofd

de schedel tekent
zich glanzend af
door het minimale
grijzende haar

ogenschijnlijk gelaten
gaat zij haars weegs
iedere zondag naar de kerk, elke
dag het rozenhoedje bidden
veel aflaten verdienend

ze is de eenvoud zelve

Antoinette Naaktgeboren (6)

haar aanbeden
zelfgebreide vest
scheef geknoopt en
binnenste buiten gekeerd
is een dagelijkse dracht

de uit jaren vijftig
roze plissé rok
strak om haar
ronde bovenlijf, gestrikt
verlaat haar nimmer

een warme wollen winterjas
verfomfaaide hoed achterstevoren
zware robinson schoenen
vormen haar vermogen
het straatbeeld te betoveren

haar karikatuur
een eigenheid

enerzijds dwangmatig en neurotisch
anderzijs ongekunsteld
natuurlijk en mooi van lelijkheid
een arcadische schoonheid

onze antoinette

vrijdag 23 september 2011

zelfportret

                                                                   voorbije jaren
                                                              van jeugd en idealen
                                                             een glimlach waardig

landarbeid

                                                                het land bewerkend
                                                       ploegde de boer vrolijk voort
                                                                    de gehele dag

maandag 19 september 2011

paradox

er wordt veel gepraat
weinig gezegd

veel gekeken
weinig gezien

veel gehoord
weinig geluisterd

veel gegeten
weinig geproefd

veel bedacht
weing gedacht

veel medegeleden
zelden meegeleefd

sentiment is groot
empathisch vermogen klein

beklag is gigantisch
beschouwen gering

(1976)

verschil

een mispunt
is een raakvlak
wet der tegendelen
gehandhaafd

hier en daar
mijn en dijn
daar tussenin 
het verschil

door schijn en werkelijkheid
onzichtbaar en tastbaar
tot eenheid
getransformeerd

elementair
vrij van beroering
door ontroering
geroerd

als vinger in de pap
(1975)

aarde

hoe vruchtbaar ben je toch
je bestaansvorm
zo groot en open

ruimtelijk beperkt
door materiële hoedanigheden
menselijk misbruikt

zich verspreidend in rompslomp
en eeuwenoude versiersels
maatschappelijke franjes van
manifestatie en destructie

tot in je diepste kern
on-menselijk te noemen
groots en ondoorgrondelijk
nietig en klein

je weerspiegelt kosmisch
je stralenkrans
een speelbal van het heelal

(1976)

dwaas

Ik ben een dwaas
bewandel mijn weg
zonder zelfverloochening

ben erbij aanwezig
dat ik me niet
in de afgrond stort

want dan ben ik pas een échte dwaas
ik ben best
een beetje laffe dwaas

een held op sokken
ik volg de weg
van de minste weerstand

een veelbelovend verstand
soms redeloos soms radeloos
en mij reddeloos doet denken

dat beweging
tegenstand verlangen evenwicht
een bewustgeworden verschil is

(1987)

generalisatie

gepantserd door de tijd
(ver)zet de mens zich
door het leven

strevend naar een doel
dat nooit te bereiken is

zijn energie verspilt
aan luttele dingen
van alledag

zich onvermoeibaar bezighoudend
met wat anderen ervan vinden

de zin van het leven
houdt op te bestaan

wanneer je vergeet
zelf te denken

de robot der tijd
heeft zijn intrede gedaan

afgestompt
loopt hij met stramme beweging rond

en de mens
imiteert slechts
en maakt van zichzelf een aap

(1976)

van god los

geheel van god los
me koesterend
in het licht
van het goddelijke
verplaats ik mij
van heinde naar ver

maak mijn kosmische reis
ontdaan
van gebod en wetten
regels daargelaten
mijn eigen wetende weg
volgend

(1976)

droomland

duizend gedachten
daargelaten
en als een droom
gaat de tijd
aan mij voorbij

(1976)

ora

ademloos
bodemloos
laveloos

een avond van
genoeglijk gemak

werkelijk en waanzinnig
in warmtevolle diepgang
onverschillig verschillig

onderwijzer in de tijd

(1976)

moment van helderheid

toen ik het inzag
besefte ik
dat ik me realiseerde
iets bewust te worden

(1976)

kaartenhuis

een nevel van
dalen en opstijgen

in een mist van tranen
voortvluchtig als sneeuw

opwaaiend door de wind
alle vormen van harmonie
uit het oog verliezend

nodeloze verspilling
van grote dosis energie

voortvarend
en vergetend dat wat was

al het constructieve
teniet gedaan

het fundament
ogenschijnlijk zo sterk

als een kaartenhuis
ineen gestort

(1979)

i.m. Skywalker

ode aan Sky

zeven vorstelijke jaren
geleefd in oases van groen
omringd door knollen
kolen en winterpeen

dartelend door de hof van eden
grazig groen en mals
geliefkoosd door groot
en kleine hand

vol ridderlijk allure
streed hij zijn strijd
met vriend en vijand
Parcival

rammelaar van ander soort
vreemd ras
stoïcijns verstoord
ieder zijns weegs

groeiend gezwel
werd hem noodlottig

heden droomt hij
in een groen knollenland
voor eeuwig de slaap der
onschuldigen

donderdag 8 september 2011

kliklijn

Ik ben geen roker. Nooit geweest, naar alle waarschijnlijkheid omdat ik diverse allergieën en astmatische bronchitis heb. Wel steek ik een joint op voor het naar bed gaan om de scherpe kantjes van de botpijn te verzachten én goed te kunnen slapen. Het liefst zou ik, zoals vroeger, de hasj uit een pijpje willen roken maar dat is me tegenwoordig te heftig. Dus accepteer ik de nicotine, tegen heug en meug, op de koop toe.
Al drie jaar geleden schreef ik een item over de toenemende geboden en verboden in ons land. Dat er echter heden ten dage niet meer gerookt mag worden in openbare gelegenheden, waaronder restaurants en cafés, daar valt wat voor te zeggen. Als ooit redelijk frequent kroegloopster vond ik de stank aan m'n kleren na afloop altijd weer een crime. Aan de andere kant gun ik ieder het zijne/hare.
Mijn indruk is dat we nu in een gedoogzone zijn beland. Het roken mag niet meer maar Wij van Hogerhand knijpen een oogje dicht. Niemand weet meer waar hij aan toe is en inmiddels wordt er weer in bijna iedere kroeg lustig op los gepaft.
Hoewel ik me tegenwoordig nergens meer over verbaas, gingen mijn haren rechtovereind staan bij het horen van een zalig  voorstel: de kliklijn. Uiteraard bedacht door de ultiem wijze rechterhand van ons kabinet: het CDA.
Het plan zou zijn dat je cafés, waar clandestien gerookt wordt, op heterdaad kunt betrappen. Vervolgens haal je als braafste jongetje van de klas je mobiel uit je zak om gauw even de kliklijn te bellen zodat genoemde kroeg een prent aan z'n broek krijgt.
Ik heb al geen hoge pet op van van ons huidige kabinet maar als we nu ook nog vervallen tot een NSB-mentaliteit.
Hypocrisie, verraad... is dat ons goede voorbeeld?!