zondag 29 augustus 2010

schorpioen of kreeft

Toen ik gisteren met mijn  little red rooster een ritje Rondehoep maakte en rijdend langs rivier de Waver, die hier en daar buiten haar oevers was getreden, genoot van rust en stilte met uitzicht op het plassen- en moerasgebied Botshol, zag ik plots in een bocht een vrachtwagen midden op de smalle weg stilstaan.
Twee mannen stonden gebogen over een zwart bewegend iets met een lengte van ongeveer acht centimeter. De een schoof er zachtjes met z'n schoen tegenaan. Bij wijze van begoocheling meende ik op enige meters afstand het dier dat over de weg kroop te herkennen als een schorpioen maar tegelijkertijd miste ik de staart met gifstekel. 

Dat is een rivierkreeft, mevrouw, wellicht door de hoge waterstand de weg kwijt geraakt en aan wal gegaan, legden ze me uit.
De hulpvaardige verhuizers van de vrachtwagen tilden het verdwaalde diertje op en zetten het weer liefdevol terug in z'n eigen biotoop.
Vriendelijk groetend ging ieder zijns weegs.


 

zondag 22 augustus 2010

Little Feat

Dat ik ooit nog eens naar een live concert van een rock bluesband zou gaan, had ik niet zo gauw meer verwacht maar deze uitnodiging komt zo verrassend en kort dag dat ik weinig tijd heb om in een dilemma te raken. Bovendien is het een optreden in Paradiso, de Amsterdamse poptempel, sinds eind jaren zestig door mij regelmatig in die tijd bezocht. 
Kaarten zijn nog lang niet uitverkocht dus met stille hoop op niet al te veel drukte zit ik vrijdagavond zomaar in een optreden van Little Feat.
Little Feat, opgericht in 1969, blijft de cultstatus behouden. Je zou het een undergroundgroep kunnen noemen zoals  Frank Zappa's Mothers of Invention, Velvet Underground en Grateful Dead. Blues met een vleug Rhythm 'n Blues, Rock-'n-Roll en Country & Western.
Ik ben geen liefhebber van Country, zoals bijvoorbeeld een Jimmie Rodgers- of Dolly Parton-gekweel, ik hou meer van het ruigere werk.
Veel popconcerten heb ik niet meegemaakt maar m'n eerste openluchtconcert was in 1971 in het Amsterdamse Bos met onder andere Pink Floyd. 

Verder herinner ik mij het legendarische optreden van de Rolling Stones op 30 mei 1976 in het Zuiderpark te Den Haag. 
Vorig jaar ging ik naar een openluchtoptreden van Cuby & The Blizzards waarin ik me nogal onaardig heb uitgelaten over een eerder bijgewoond concert van Bob Dylan in de gigantisch grote Heinekenhal en de megaprojecten van de Rolling Stones. In tegenstelling tot laatstgenoemde valt het me op dat Little Feat prettig zichzelf is gebleven oftewel trouw aan eigen idealen. 
Hoewel ik straks met tutende oren naar huis ga, vind ik dit optreden fantastisch.
De zaal stroomt binnen met grijze postduiven van mijn generatie, het overgrote deel mannen, sommigen vergezeld door zoon of dochter: kind, kijk nou maar eens waar vader vroeger vanuit z'n dak ging...
Na een prachtige plek te hebben vooraan op de verhoging aan de zijkant van de zaal waar ik goed zicht heb op het podium en waar het tot mijn grote vreugde redelijk rustig is, zit bij het eerste nummer de swing, zowel bij de groep als mijzelf, er onmiddellijk in. 

Bekende nummers van de bij me thuis liggende lp Waiting voor Columbus worden ten gehore gebracht, nu met andere loopjes dan de vanouds begaanbare paden. Verrukkelijk slepende nummers met jankende gitaren en af en toe een kwinkslag onderling of met het publiek.
Het bekende nummer: don't Bogart that joint my friend  -te beluisteren op bijgevoegde you tube uitvoeringwordt traditioneel rekkend naar een hoogtepunt gebracht waarbij als muzikaal orgasme de catharsis ademloos plaatsvindt.




donderdag 19 augustus 2010

sail

Vandaag liet ik me overhalen om mee naar Sail te gaan. In het stille havengebied aan het Noordzeekanaal kom ik geregeld op een plekje waar nog oude woonboten liggen, bevolkt met een handjevol kunstenaars, krakers en randfiguren. Het is een landtong in het water. Deze locatie leek me uitermate geschikt om in alle rust Sail aan me voorbij te laten trekken.
Mijn interesse gaat niet a priori uit naar boten en/of schepen, al helemaal niet als men met hele volksstammen er naartoe trekt. Algehele stilte had ik dan ook niet verwacht vooral gezien Sail als hot item.
In colonne trok de parade stroomopwaarts door het Noordzeekanaal richting Amsterdam. Je kon tientallen grote zeilschepen met drie- en viermasters, waarvan de zeilen helaas gestreken waren, bewonderen. Duizenden schepen en bootjes voerden mee waarvan verschillende met allerhande bobo's strak in 't pak of verkleed als matrozen of piraten. Vanaf de wal waren de tall ships moeilijk te zien omdat ze omringd werden met plezierbootjes die als een soort groupies er omheen plakten.
Het was enigszins uitzicht vervuilend want het nam zicht weg op het anders zo zichtbare imposante tuigage.
Hieronder een greep uit zo'n negentig foto's die ik maakte.