vrijdag 3 oktober 2008

vermaken

Winkelen doe ik niet graag. Kleding kopen al helemaal niet. Toch ontdekte ik een mij aantrekkelijk T-shirt in een gothicwinkeltje waar ik bij toeval verzeild raakte. Ik haalde het uit het rek en zag tot mijn verbazing twee scheuren in de linker mouw zitten. Het kostte tweeëntwintig euro, wat ik toch werkelijk teveel geld vond. Met het shirt in m'n armen wees ik de eigenaar op de scheuren en vroeg schertsend of dat zo hoorde.
Pissig antwoordde hij dat ze nu ook al bij hem z'n kleding aan het molesteren waren. Het scheen schering en inslag te zijn, het bewerken van kleding met een mes of schaar.
Niets meer waard, verdomme. Krijg er nog geeneens meer vijf euro voor, vloekte hij binnensmonds.
Ik geef je er drie, mompelde ik.
Voor vier mag je 'm meenemen.
Deal.
Ik dacht, het shirt eenmaal aangetrokken, de verkrachte mouw te verstoppen onder mijn jasje maar wel met het doodshoofd op mijn hart en de kleintjes eromheen zichtbaar. Die geven mij in dit jaargetijde een prettig gevoel van vergankelijkheid. Ervan uitgaande dat dood inherent aan leven is, bekijk ik graag mijn toekomstbeeld.
In mijn jeugd liet ik me al geregeld fotograferen met een mooie oude schedel. In de loop der tijd ben ik diverse doodskoppen en skeletten tegen het lijf gelopen die in mijn huis staan te pronken.
Tegenwoordig is het niet meer zo moeilijk om je kleding met de dood te versieren.
Nadat ik het shirt een dag had aangehad, zag ik dat de scheuren groter waren geworden. Het weefsel was kennelijk toch wat verzwakt door de verwoestende hand.
Nu ben ik geen held met draad, naald en lapjes. Mijn passie ligt doorgaans elders. Veel verstand heb ik er niet van. Dus raadpleegde ik twee medebloggers, Martine en Yvette, die mooie vilten creaties maken. Zij zouden mij kunnen adviseren, dacht ik.
Zij reageerden op mijn noodkreet en ik werd geattendeerd op een link van mensen die op inventieve wijze tweedehands kleding verbouwen. Ze maken er fraai artistiek werk van.
Ik scharrelde in m'n kast en vond daar een oud shirt tot op de draad versleten; een van mijn lievelingskledingstukken. Gezien het streepje voel ik me hier altijd één van de Daltons in. Ik speldde deels het oude shirt in het nieuwe, reeg het met grove steek vast en knipte het bij. Toen legde ik er nog een lapje achter om het te verstevigen en naaide het geheel met een asymmetrische steek -advies van Martine!- rondom.
Ik moet zeggen dat ik best trots ben op het resultaat.